Het jaar van de waarheid. Dat is 2002 voor Brian Baker en Jay Bentley, respectievelijk gitarist en bassist van punkveteranen Bad Religion. 2002 is ook het jaar van de terugkeer van Brett Gurewitz bij Bad Religion en van Bad Religion bij Epitaph. Gesprekstof genoeg dus, en helemaal fijn interviewen als je gesprekspartners geen blad voor de mond nemen.

Allereerst wil ik jullie feliciteren met de nieuwe cd 'The Process of Belief'.
Brian Baker (BB): "Dank je. Hij is in ieder geval beter dan dat vorige waardeloze prul, dat kan ik je wel vertellen."
Jay Bentley (JB): "Veel beter."
BB: "Weet je waarom? De goeie songschrijver is terug in de band..."
JB: "En die vette dronken hippie heeft er niet aan meegewerkt."
BB: "We zijn allemaal gelukkig nu."

Je refereert aan Tod Rundgren (jaren zeventig-icoon en producer van 'New America'), neem ik aan?
JB: "Nooit van gehoord..."
Geen goeie ervaring, dus...
BB: "Tod Rundgren is een talentloos stuk stront, maar Greg (Graffin, zanger) vindt 'm oké, dus dan is 't goed. Ik heb nooit begrepen waarom hij 'New America' moest produceren."
JB: "Weet je wie de volgende plaat gaat produceren?"
BB: "Wij?"
JB: "Nee, Elton John (lacht). Hij is wel geen producer maar Greg vindt 'm oké, dus..."
BB: "Maar serieus nu. En om rechtszaken te voorkomen. We zijn heel blij met dit album. We vinden het een sterkere cd. Brett zijn aandeel was verschikkelijk belangrijk en ook het feit dat we hem zelf hebben opgetromen en dat Brett en Greg de plaat geproduceerd hebben, heeft ervoor gezorgd dat dit in alle opzichten een veel beter album is geworden. En Tod Rundgren is gewoon een klootzak!"

Kun je een voorbeeld geven?
BB: "Oké, we zitten op Hawaï, het regent en Tod Rundgren heeft meer bier nodig want hij heeft er die dag slechts zo'n vijftig gehad. Rundgren heeft echter geen auto, omdat ziin vrouw die heeft. Dus zien we hem op een damesfiets, met een poncho aan, in de regen, met een fietsmand vol bierblikken over straat rijden. En
tegelijk probeert ie te drinken en gaat op zijn bek, wordt bijna geschept door een auto en probeert al kruipend alle bierblikken weer bij elkaar te schrapen. Dit is onze producer..."

Wat dachten jullie toen?
JB: "Laten we naar het strand gaan!"
BB: "Maar goed, dat was toen en dit is nu."

Je wilt het het liefst vergeten....
BB: "Nou, er staan een paar nummers op die plaat die ik echt te gek vind. En we zijn zeker van plan numners van 'New America' te blijven spelen. De capriolen van het productieteam waren gelukkig niet van invloed op het songschrijven. Maar aI met al is 'The Proces of Belief' niet te vegelijken met New America, omdat de energie op 'The Process of Belief'perfect is."
JB: "Het is de beste plaat die we gemaakt hebben."
BB: "Zo denken ik er in ieder geval over."

Dat is nog al een statement...
BB: "De beste plaat waar ik op meespeel..."
JB: "In ieder geval de beste plaat waar ik op meespeel en ik speel op allemaal!"

Ja, je speelt zelfs mee op 'lnto The Unknown' (slappe synthesizermuziek van lang geleden). Had je ten tijde van 'New America' geen last van een déjà vu-gevoel?
JB: "Ik heb meegespeeld tot de kleine, intieme discussie die er toe leidde dat ik de studio uitliep..."

Was het zo erg?
JB: "Ja, het was verschrikkelijk!'
BB: "Weet je dat ik 'Into The Unknown' nog nooit gehoord heb?"
JB: "Dat hoeft ook helemaal niet. Niemand hoeft die plaat te horen. Hij had door een andere band uitgebracht moeten worden. Maar het is oké dat ie er is. En het is ook helemaal niet erg om toe te geven dat we fout waren."
BB: "Net zo goed als dat ik op hele goeie, maar ook op hele slechte platen te horen ben."
Junkyard?
BB: "Dàt is nu juist een goed album! De tweede Junkyard-cd is slecht, maar de eerste is goed. Maar ik heb een hoop dingen gedaan die, achteraf gezien, helenaal niet zo goed waren. Maar weet je, dat hoort erbij. Ze kunnen niet allemaal winnaars ziin. En en onderdeel van het leven is dat je van je fouten leert. Het is alleen zo dat mijn fouten verkrijgbaar zijn in álle platenzaken ter wereld. Dat maakt ze echter niet anders dan andere fouten die mensen maken."

Meatmen?
BB: "Da's een goeie. Weet je welke plaat ik slecht vind? 'The Last Laugh' van Doggystyle."

Echt waar? Die vind ik te gek!
BB: "En een andere slechte is 'Field Day' van Dag Nasty."

Dat kun je niet menen!
BB: "En zo zie je maar weer dat wat ik fouten noem niet door iedereen zo beoordeeld wordt. En dat is het mooie van het leven. Iedereen heeft een andere mening."

Hebben jullie enige invloed op het songschrijven in Bad Religion?
BB: "Ja, we kunnen nee zeggen."
JB: "We hebben Vetorecht."
BB: "Als wij een nieuw nummer te horen krijgen is dat in een relatief kale versie. En het wordt pas een Bad Religon-nummer als alle leden hun muzikale zegje hebben gedaan. Er is dus nog steeds een creatief proces gaande tussen alle bandleden ook al zijn het 'Brett & Greg-songs'. En om eerlijk te zijn zou ik wel nummers voor Bad Religion willen schrijven maar het is gewoon zo dat Brett en Greg daar beter in zijn. En ik heb niet die neiging om George Harrison te zijn. Laat degene die er het beste in zijn ook doen. Ik heb andere bands waar ik nummers
voor kan schrijven."

Jay, het is algemeen bekend dat jij en Brett niet echt goed met elkaar op konden schieten. Op welk moment vond jij het een goed idee om Brett terug te vragen in de band?
JB: "Zo'n vijf minuten nadat hij gestopt was...Mensen begrijpen niet dat in een band zitten met vijf mensen te vergelijken is met een huwelijk. In Bad Religion proberen we alle beslissingen democratisch te nemen. En naar mijn mening was het democratisch aspect een beetje verdwenen toen Brett de band verliet. Ik vond dat niet leuk. Toen Brett terug kwam in de band betekende dat niet alleen dat een geweldige songschrijver terug kwam, maar ook dat het democratisch gehalte binnen de band omhoog ging. Met als gevolg dat iedereen zich kon bezighouden met de doelen en zich niet zo druk meer hoefde te maken over het al dan niet met elkaar eens zijn over iets. Ik weet dat dit wat vaag klinkt, maar ik wil je het toch vertellen. Wat er ook tussen mij en Brett gebeurt, ik heb ontzettend veel respect voor de 'zakenman' Brett, voor wat hij gedaan heeft met Epitaph. En als songschrijver heb ik hem echt heel hoog zitten. Zo zie ik hem. Je kunt misschien niet altijd even goed met elkaar opschieten."
BB: "Maar het collectief is belangrijker dan het individu."
JB: "Vanaf het begin van Bad Religion hebben we gevochten, we hadden altijd ruzie. En we stopten er ook steeds mee. Maar niemand is ooit écht gestopt, begrijp je? De echte reden van Brett's vertrek was niet dat we steeds ruzie hadden, maar dat én Epitaph een vlucht nam én Bad Religion een vlucht nam. Hij moest gewoon een keuze maken. Ik heb hem alleen even geholpen."

Jullie zijn beide nauw betrokken geweest bij de ontwikkeling van twee indielabels die alletwee ontstaan zijn in de vroege jaren tachtig, namelijk Epitaph en Dischord.
BB: "Het concept van beide labels is erg vergelijkbaar. Helemaal als je bekijkt hoe ze begonnen zijn. Minor Threat was de kar die Dischord trok en Bad Religion deed dat bij Epitaph. Het is goed om te zien dat beide bands nog steeds bestaansrecht hebben, alhoewel Minor Threat natuurlijk niet meer bestaat. Het is ook een aardige samenloop van omstandigheden dat ik nu deel uitmaak van Bad Religion. En laten we elkaar geen mietje noemen, ik was natuurlijk nooit door ze gevraagd als ik niet in Minor Threat had gezeten."
JB: "De eigenlijke brug tussen oostkust en westkust werd geslagen toen Dag Nasty voor Epitaph de 'Four On The Floor'-cd opnam. Toen hebben we elkaar pas echt leren kennen."

Brian, toen Brett terugkwam waren er opeens drie gitaristen, is er ooit een moment geweest dat jij voor je positie vreesde?
BB: "Nee, ik ben geen moment bang geweest. Cause I fuckin' rip dude!  Nee, het eerste wat Brett zei was dat hij niemands baan wou afpikken. Brett is een songschrijver die zijn gitaar gebruikt als een stuk gereedschap en die het geweldig vindt om op een podium te staan. Er is geen moment geweest dat Greg Hetson en ik elkaar aankeken en ons afvroegen wie er moest gaan."

Toen jullie Epitaph verlieten en bij Atlantic tekenden deden jullie dat voor alle voor de hand liggende redenen, zoals betere distributie etcetera.
JB: "Wel, ik belde Greg Hetson en vroeg hem: 'Waarom zou je bij een major willen tekenen?' en hij antwoorde: 'Om mijn kop op de cover van alle bladen te krijgen.' En daarom tekenden we."
Maar op het moment dat jullie tekenen breekt op jullie oude label The Offspring door en staan zij met hun koppen op de covers van alle bladen.
BB: "We zijn ons bewust van de ironie..."
JB: "Je moet het zo bekijken: Als wij niet bij Epitaph weg waren gegaan, had The Offspring nooit zoveel platen verkocht en was Bad Religion uit elkaar gegaan. Dat is de realiteit. Brett kreeg veel meer tijd om aan Epitaph te werken, omdat hij Bad Religion verlaten had. Met als gevolg dat The Offspring doorbrak. Hadden wij op dat moment bij Epitaph gezeten dan waren wij ondergesneeuwd. Het is echt niet zo dat wij 17 miljoen cd's hadden verkocht als wij op Epitaph waren gebleven. Het geeft me ook geen rotgevoel. Ik zie de doorbraak van The Offspring veel meer als een soort erkenning voor wat wij altijd gedaan hebben, omdat het een soortgelijke band als ons was. Het bewijs dat wij het gelijk aan onze zijden hadden."

Ik heb ergens gelezen dat de tour die jullie kort geleden met Blink 182 gedaan hebben niet zo'n succes was. Sterker nog; er werd gesproken over een ramp?
BB: "Er was absoluut geen sprake van een ramp. We hebben die tour gedaan om twee redenen. Eén: Ze vroegen ons. Twee: We wilden een tour doen waar we voor mensen kwamen te staan die wel van Bad Religion gehoord hadden, maar ons nog nooit hadden gezien terwijl de kans groot was dat ze ons nog nooit hadden gezien terwijl de kans was dat ze ons wel oké zouden vinden. Het was een goed idee en, laten we wel wezen, het ging maar om dertig shows. Ik heb er in mijn leven wel duizend gedaan! Veel mensen gingen uit hun dak en zeiden dat Blink 182 voor ons zouden moeten openen in plaats van andersom. Nee! Wij openden voor hun omdat zij groter zijn dan wij! En toen zeiden mensen: 'Zijn jullie dan niet jaloers?'. NEE! Wij-zijn-niet-jaloers! Waarom zou ik? Ik ben trost op wat ik bereikt heb. We hebben de dertig shows gedaan. We hebben een te gekke tijd gehad en die jongens zijn vrienden van osn, alhoewel ik geen fan van hun platen ben. Die zijn niet voor mij gemaakt. Ik ben 35 en niet debiel.
JB: "Maar dat weten ze! We zijn vrienden, geen fans. Maar dat zijn ook twee verschillende dingen. Ik heb vrienden in bands die echt verschrikkelijk zijn. En dat vertel ik ze ook. You suck! Let's go get a beer."

De laatste tijd heeft iedereen het erover dat  'emo' de 'next big thing' gaat worden. Brian, jij schijnt zelfs de term 'emo' bedacht te hebben.
BB: "Dat klopt, maar het was een grap! Ik krijg de credits voor het verzinnen van de term, maar ik bedoelde het negatief. Ik was bij een Rites Of Spring-show en alle mensen huilden en sommige gooiden rozeblaadjes op het podium. En ik zei: "'Dit is net zo punk als een champagne-brunch, fuck this 'emo' core!' En nu hanteren bands het als een geuzennaam. Het spijt me heel erg van die naam. Liever zou ik het omschrijven als een soort muziek waarbij de teksten handelen over persoonlijke ervaringen en die gebracht wordt op een intense manier. Dat zegt me veel meer, maar men moet natuurlijk weer een naam hebben. En net als met alle soorten muziek vind ik dat er geweldige emobands zijn en hele slechte emobands."

Jullie gaan al heel lang mee en zijn nooit uitelkaar gegaan; wat vinden jullie van al die bands die nu weer bijelkaar komen en zo teruggrijpen naar hun jaren tachtig-roots.
BB: "Het is heel simpel. Een reünie is goed als de band goed is. Sex Pistols-reünie: Slecht, Descendents-reünie: Goed. Waarom? De Descendents-plaat is goed, ze kunnen nog steeds goed spelen en het is een verademing om naar ze live te zien. Sex Pistols waren altijd al een kutband. Het verschilt van geval tot geval. Dezelfde mensen die altijd lopen te zeiken over bands die bij een major tekenen, zijn dezelfde mensen die altijd lopen te zeiken voer bands die weer bij elkaar komen 'voor het geld'. Maar daar is helemaal niks mis mee als de bands goed is."

Maar vind je het dan niet zuur dat zoveel hele slechte bands zoveel succes hebben?
JB: "Luister, je kunt niet iedereen bereiken en de gemene en onrechtvaardige God heeft van 'Stay Together For The Kids' een veel grotere hit gemaakt dan van 'Kids Of The Black Hole'."
BB: "De gemene en onrechtvaardige God wil dat kids houden van 'Me And My Old Lady' van The Offspring in plaats van 'Milo Goes To College' van Descendents.
JB: "Trouwens, hoe verschrikkelijk is die nieuwe single van ze eigenlijk?"
BB: "Oh, man zo erg!"
JB: "Defy You??? Dat is zelfs slecht Engels. Kun je je voorstellen? Slecht Engels van een Engelstalige band met een zanger die afgestudeerd is aan de universiteit!"
BB: "Oh, je bedoelt die andere versie van Greg Graffin die óók een graad heeft? Ik ben geen groot Offspring-fan, zoals je merkt. Sorry, zo wil ik echt niet zijn."

En dat zeg je zomaar?
JB: "We zeggen wat we willen!"
BB: "Dit is het jaar voor Jay en mij dat we zeggen wat we willen. En dat is leuk voor interviews. Dit si geen gelul. Dit jaar is voor mij het haar dat ik absoluut niks te verbergen heb en het is zoveel leuker om compleet eerlijk te zijn over alles. Ik heb een geweldige plaat, dus ik hoef niet net te doen alsof ik dat vind. Ik hoed niet voorzichtig te zijn om iets slechts te zeggen over anderen, omdat het me geen reet kan schelen. En dat werkt zeer bevrijdend."

Je hebt dus niks te verliezen.
BB: "Ik heb niks te verliezen."

En hoe zie je jezelf over tien jaar?
BB: "Midden in een Dag Nasty reünietour..."