Een nieuw album van Bad Religion is meestal een hoogtepunt voor de liefhebbers. Van de band die klassieke albums als 'Suffer', 'No Control' en 'Against The Grain' maakte, wordt altijd iets indrukwekkends verwacht. 'New Maps Of Hell' heet het nieuwe werk van de punkrockveteranen. Brett Gurewitz -gitarist, tekstschrijver en bovendien oprichter van Epitaph Records - legt uit hoe het veertiende studioalbum van een der meest invloedrijke en toonaangevende punkrockbands tot stand kwam.

"We zijn eigenlijk begonnen zoals we dat altijd al deden bij een nieuw album. Onze zanger Greg Graffin begint muziek te schrijven in zijn huis in New York en ik doe hetzelfde in mljn huis in de heuvels van Californië. Telkens als één van ons tweeën iets af heeft sturen we hel naar elkaar op." Het schrijven van 'New Maps Of Hell' was geen gemakkelijke opgave voor Brett. "De verwachtingen zijn altijd hoog als er een nieuw Bad Beligion-album moet komen, lk vind het steeds moeilijker om met die druk om te gaan en kampte dan ook met een groot writers block, toen Greg zijn teksten al helemaal af had, was ik nog niet eens halvenvege. De meeste van mijn teksten heb ik echt op het laatste moment geschreven. Daardoor hebben ze wel een zekere urgentie meegekregen denk ik."

De nieuwe plaat sluit een periode af voor Bad Beligion. "Voor mijn gevoel zijn er tot nu toe vier periodes in het bestaan van Bad Beligion geweest. Elke periode
bestaat uit verschillende hoofdstukken. Je hebt natuurijk de beginperiode. Die begon voor mij in 1981, toen we onze eerste Ep uitbrachten en eindigden met ons tweede album 'lnto the Unknown'. ln de tweede periode werd de Bad Religion-stijl pas echt uitgevonden, met albums als 'No Control' en 'Against The Grain'. De derde periode is de Atlantic-periode." Brett doelt daarmee op de vier albums die de band uitbracht bij major label Atantic Records. Een periode waarin Brett, met uitzondering van het eerste Allantic-album 'Stranger Than Fiction' uit 1994, geen deel uitmaakte van Bad Religion. Hij had het te druk met zijn platenlabel, vooral omdat The Offspring in die tijd erg groot aan het worden was. Toch speelde er meer, Mr. Brett, zoals zijn bijnaam luidt, was het niet eens met de koers die band voer. Net als veel fans zag hij de overgang naar Atlantic als een sell-out. In 2002 wordt hij herenigd met zijn bandmaten en is Bad Religion terug op het oude nest Epitaph.  Door deze reunie kreeg de band zijn oude geluid terug, vonden veel fans. De terugkeer van Mr. Brett was de redding van Bad Beligion. "Vanaf toen ben ik de helft van de nummers weer gaan schrijven, 'New Maps Of Hell' is voor mij het derde en laatste hoofdstuk van deze vierde periode.
Samen met 'The Process Of Belief'en 'The Empire Strikes First' voelt het als een soort drieluik. Dat drieluik is nu compleet."

Godvrezende cowboys
Waar 'The Empire Strikes First' één grote aanklacht tegen het Amerika van George W. Bush was, heeft de nieuwe plaat een meer diverse onderwerpskeuze. "Al gaat 'New Dark Ages', een van mijn favoriete nummers van de nieuwe plaat in zekere zin ook over Bush. Het nummer gaat over het anti-intellectuele klimaat dat er heerst in Amerika. Het land wordt geleid door godvrezende, rechtse cowboys, Bush is daar de verpersoonlijking van; hij is de grootste cowboy van allemaal." Er zijn nog een paar nummers van het nieuwe album waarbij Brett enige uitleg wil geven. "We hebben gemerkt dat veel mensen 'Field of Mars' verkeerd begrijpen. Het is een nummer tegen oorlog, dat niet gaat over de planeet Mars, maar over onze eigen aarde. De mensheid moet zich eens gaan realiseren dat we één groep zijn. Alleen op die manier kunnen we overleven."
Afsluiter 'Heroes And Martyrs' gaat over goed en fout in oorlogen. "ln elke oorlog zien beide kampen zichzelf als de goede kant. Als een Amerikaanse soldaat omkomt aan het front in lrak is hij een oorlogsheld, Als een zelfmoordenaar zichzelf opblaast is hij een martelaar. Twee woorden, die eigenlijk hetzelfde betekenen. Het ligt er maar net aan waar je geboren bent. Voor ons Amerikanen is de zelfmoordenaar een terrorist en voor hen zijn de Amerikanen de bezetters van hun land."

Dat 'New Maps Of Hell' een beter album is geworden dan zijn voorganger 'The Empire Strikes First' durft Brett niet te zeggen. "Het is wel duidelijk een ander soort album. De nummers zijn agressiever. Het opnameproces was deze keer ook anders. We wilden een ouderwets spontane plaat maken. We hebben opzettelijk niet alles tien keer opnieuw ingespeeld tot het technisch perfect was. Nee, we wilden het gewoon één keer inspelen met het juiste gevoel. We hebben bewust niet tot in detail over elk geluidje nagedacht. Hierdoor is het een oprecht album geworden. We hebben tot dusver alleen positieve reacties gekregen."
Je zou zeggen dat iemand als Brett zich na zoveel jaren in de platenindustrie geen zorgen meer maakt over recensies, maar niets is minder waar. "Tijdens het schrijven en opnemen denk ik daar niet aan, maar zodra de plaat gedrukt is en verspreid wordt ga ik me zorgen maken. Dat is eigenlijk altijd zo geweest. Bij alle
belangriike platen die op Epitaph ziin uitgekomen was ik altijd zenuwachtig voor de reacties, niet alleen bij die van Bad Beligion."

Muziekverslaving
Bad Religion is eigenhandig verantwoordelijk voor het typische punkrock-geluid van die Amerikaans westkust en heeft daarmee geschiedenis geschreven.
Toch denken de heren nog lang niet aan stoppen. "Ik zou niet eens kunnen stoppen. Als je het hebt over dingen die we met Bad Religion nog willen bereiken is het antwoord simpel; we willen nummers blijven uitbrengen. Ik hou er van om muziek te maken, het is een deel van mijn persoonlijkheid. Ik kan letterlijk niet zonder. Sommige mensen zijn verslaafd aan een bepaalde sport, ik ben verslaafd aan muziek maken. Ik vind het geweldig om een album op te nemen en ik vind het nog altijd geweldig om iets nieuws te creëren. Ik zou doodgaan als ik geen nummers meer kon schrijven. Ik meen het serieus: als ik geen muziek meer zou kunnen maken, heeft het leven voor mij geen zin meer."

Muziek schrijven mag dan zijn leven zijn, optreden doet de 45-jarige vader van twee kinderen niet meer. "Dat valt niet te combineren met het leiden van een internationaal platenlabel als Epitaph. Soms vind ik dat wel jammer. De jongens zijn nu mee op de Warped Tour bijvoorbeeld. Een hele zomer lang elke avond op een andere plek spelen, rondhangen met andere bands en nieuwe mensen ontmoeten. Ik heb er simpelweg de tijd niet voor. " Naast gitarist, tekstschrijver en platenbaas is Brett ook nog producer. Zo produceerde hij albums van Rancid, Matchbook Romance, Pennywise en NOFX. Het nieuwe Bad Religion-album produceerde hij samen met Joe Barresi, die eerder samenwerkte met Tool en Queens Of The Stone Age.

Veel nieuwe nummers zal Bad Religion tijdens optredens niet spelen. "We moeten onszelf niet voor de gek houden. De meeste mensen komen toch voor onze klassiekers." De band speelt zijn oude nummers dan ook graag. "Daar zijn we groot mee geworden. Die nummers hebben ons zoveel goeds gebracht. We kunnen optreden waar we willen en met wie we willen. We hoeven ons nergens meer zorgen over te maken. Behalve dan over het schrijven van nieuw materiaal." lacht Brett. Dat is het enige wat hij als een last ervaart. "We moeten simpelweg aan een bepaald verwachtingspatroon voldoen. Greg heeft daar minder last van dan ik. Gelukkig zijn de reacties overwegend positief en kan ik met een gerust hart zeggen dat 'New Maps Of Hell' niet onderdoet voor ons oudere werk."

Overzichtelijke punk
De oprichter en eigenaar van Epitaph weet niet zo goed wat hij met de vraag over de huidige punkscene aanmoet. Hij kiest zijn woorden zorgvuldiger dan bij de andere antwoorden. "Vroeger was de punkscene een stuk kleiner. Je kent iedereen. Als je op straat een punker tegenkwam, dan kende je die. En als je hem niet kende ging je er naar toe om er achter te komen wie hij was. Het was overzichtelijk. Punkrock is nu mainstream geworden. Het is voor iedereen. Bands als AFI en Green Day zijn nu net zo groot als Bon Jovi en Mötley Crüe in de tijd dat ik jong was. Dat wil niet zeggen dat ik iets tegen AFI en Green Day heb, laat dat duidelijk zijn. Ik gun ze het succes van harte, maar alles is wel veranderd. De old school punkers kunnen er over blijven zeuren, maar ze moeten het maar eens inzien: punkrock is mainstream geworden."
En eerlijk is eerlijk, daar heeft Epitaph natuurlijk aan bijgedragen. Het label bracht cd's uit van punkrockgrootheden als Pennywise en NOFX, maar heeft ook jongere bands als Motion City Soundtrack en I Am Ghost onder contract staan. ANTI, een sublabel van Epitaph concentreert zich op een ander soort muziek en heeft artiesten als Tom Waits en Nick Cave in zijn stal. "Ik begon het label puur om onze eigen platen te kunnen verkopen. Dat het zo groot zou worden had ik nooit kunnen bedenken. Zo'n 25 jaar geleden moest ik duizend euro lenen van mijn vader om een plaat op te kunnen nemen en nu zit ik hier in een luxe kantoor in Hollywood", besluit de directeur tevreden.