De naam Bad Religion mag met hoofdletters in de annalen van de Amerikaanse punkscene bijgeschreven worden. Bad Religion is een begrip, zeg maar gerust een instituut! Vanaf 1980 maakt het viertal al furore met een geheel eigen variant op punkrock, waarbij de zang van Greg Graffin centraal staat. Niet alleen muzikaal heeft men een eigen stijl ontwikkeld, gebaseerd op ongelofelijk pakkende refreinen, maar ook tekstueel blinkt men uit in intelligentie en eigenzinnigheid.

Met albums als 'Suffer', 'No Control' en 'Against The Grain' veroverde men gedurende de late jaren tachtig en vroege jaren negentig menig punkhart. 'Generator' en 'Recipe For Hate' waren de laatste platen op Epitaph, waarna de stap naar Sony werd gezet, alwaar kwaliteitsalbums als 'Stranger Than Fiction', 'The Gray Race', 'The New America' en 'No Substance' uitkwamen. In 2001 keerde Bad Religion terug op het oude nest en labeleigenaar en ex-gitarist Brett Gurewitz nam zijn plaats in de band weer in. In 2002 verscheen het sterke 'The Process Of Belief' en in juni verschijnt het nieuwe album; 'The Empire Strikes Back'. Ook dit album klinkt weer geniaal en het is mijns inziens zelfs een van de sterkste albums uit de rijke historie van Bad Religion. Brett Gurewitz heeft ondanks zijn drukke bezigheden met Epitaph tijd voor een gesprek.

Ongelooflijk hoe je met dit nieuwe album en na al die jaren de concurrentie wederom een draai om de oren geeft.
"Zo zie ik het helemaal niet. Ik vind juist dat er erg veel talent rondloopt en dat houdt ons zo scherp. Wij moeten alles uit de kast halen om de jeugd bij te houden. Bands als Strike Anywhere, Rise Against, Pipedown and Anti-Flag zijn te gek. Zij zorgen ervoor dat wij alert blijven. Natuurlijk wordt het wel steeds moeilijker om een goed album te maken. We hebben een naam hoog te houden. We proberen trouw te blijven aan ons publiek en tevens iets nieuws te brengen, maar je moet altijd maar afwachten hoe dat publiek daar op reageert. Onze fans zijn erg trouw, maar toch ben ik altijd nog zenuwachtig als het gaat om reacties van vrienden, collega-muzikanten en journalisten. Ja, ik maak me nog steeds druk om slechte kritieken. In interviews van andere bands lees ik vaak dat muzikanten een plaat voor zichzelf maken en schijt hebben aan kritiek. Ik kan je zeggen dat het allemaal leugens zijn. Iedereen wil graag goed gevonden worden en veel platen verkopen."

Volgde je Bad Religion nog nadat de band jouw label verliet en je zelf ook niet meer in de band speelde?
"Eerlijk gezegd heb ik niet zo heel veel naar de platen uit die tijd geluisterd. Noem het maar een stukje bitterheid. Ik had het ook heel druk met het runnen van mijn label, al moet ik zeggen dat albums als 'The Gray Race' en 'Stranger Than Fiction' vrij aardig waren. De rest vond ik wat minder. Ik denk dat we met de twee laatste albums onze draai weer hebben gevonden. Met Greg beschikken we natuurlijk over een zanger met een specifiek stemgeluid en dat maakt Bad Religion uniek. De rest van de muzikanten is ook belangrijk, maar Greg is de man die het verschil maakt, niet ik."

Je hebt eind jaren negentig een ontmoeting met de duivel gehad en bent als mens veranderd volgens vrienden van je. Hoe is het leven anno 2004?
"Ik heb meerdere ontmoetingen met de duivel gehad omdat ik moeilijk met spanningen kan omgaan en in die periode mijn heil zocht in slechte gewoontes. Sinds 2000 ben ik echter totaal veranderd. Ik ga weer wekelijks op zoek naar bands tijdens concerten en luister weer twintig uur per dag naar demo's. Ik ben een echte workaholic. Toch mediteer ik elke dag en soms trek ik er met mijn vrouw op uit in de natuur. Dan ga ik bergbeklimmen of snowboarden om mijn hoofd leeg te maken. Die manier van leven zorgt ervoor dat ik mijn spanningen kwijt raak."

Ben je tevreden over de nieuwe lichting punkbands?
"Er zijn nog steeds goede bands die oprecht kwaad zijn over het leven anno 2004. Als punkband moet je kwaad zijn op het Amerika van vandaag. Ik heb je al de bands genoemd die ik graag mag en vooral hun passie en emoties intrigeren me. Met Bad Religion zijn we altijd kritisch geweest, lees onze teksten er maar op na. Ik beschouw ons ook niet als een stel gesettelde ouwe lullen. We staan nog steeds voor dezelfde principes als twintig jaar geleden. Ik begrijp dan ook niet dat een band als Blink 182 gaat optreden in Irak voor de Amerikaanse soldaten. Om te kotsen!"

Als Blink 182 je morgen belt om te tekenen bij Epitaph, wat doe je dan? En geef me een eerlijk aantwoord.
"Eerlijk? Ik zal Blink 182 binnenhalen omdat ze miljoenen CD's verkopen. Daardoor kan ik de komende twintig jaar nieuwe bands tekenen. Ik weet dat het hypocriet klinkt, maar ik moet mijn persoonlijke mening negeren en denken aan het voortbestaan van Epitaph. Kijk, ik ben het echt niet een met alle bands op mijn label en heb geen boekje met regels waar bands zich aan moeten houden."

Je moet af en toe ook een band droppen. Doet dat pijn?
"Ja, ik heb daar nog steeds moeite mee en laat dat dan ook aan iemand anders binnen het bedrijf over. Dat is laf, ik weet het, maar daar ben ik echt te zwak voor. Ik geef bands vaak een kans, maar als er heel veel geld bij moet dan houdt het op. Dat blijft wekenlang aan me knagen want ik haal zo'n band persoonlijk binnen. Elke band beoordeel ik zelf en ik neem altijd honderd procent verantwoordelijkheid. Ik voel me af en toe een lul omdat ik ze niet in hun gezicht de waarheid kan zeggen als het misgaat."

Je hebt onlangs de oude CD's van Bad Religion opnieuw uitgebracht. Had dat een speciale reden?
"Ze zijn opnieuw gemasterd om de sound wat krachtiger te maken en bepaalde CD's waren niet meer te krijgen. Verder moet je er niet teveel achter zoeken."

Het moet je goed doen dat Bad Religion in één adem genoemd wordt met bands als Ramones, Black Flag en Bad Brains. Bad Religion is cult!
"Ik sla de genoemde bands nog steeds hoger aan dan Bad Religion, maar ik moet erkennen dat wij inderdaad een grote naam zijn binnen de Amerikaanse punkscene en dat is een grote eer. Ik was goed bevriend met Joey Ramone en ben tot aan zijn dood met hem in contact geweest. Het doet me nog steeds veel verdriet dat grootheden als Joey en Joe Strummer van The Clash dood zijn. Ik mis hun humor en talent nog elke dag."