Category: | Review - Internet | Publish date: | 10/3/2010 |
Source: | nu.nl (Netherlands) | ||
Synopsis: |
The Dissent Of Man
by Tjeerd van Erve
nu.nl, October 3, 2010
In 1979 werd Bad Religion opgericht met als doel een album uitbrengen. En zo geschiedde in 1980, het jaar waarin de eerste grote krakersrellen in Amsterdam plaatsvonden.
Dit jaar is dus een jubileumjaar. Eerder dit jaar gevierd met een gratis livealbum en nu de vijftiende studioplaat. En dat wordt wederom luister bijgezet door krakersrellen.
In tegenstelling tot de krakersrellen bleef Bad Religion wel elke twee jaar terugkeren. Altijd vooraan in de linie met een weinig veranderlijk maar zeer aansprekend geluid.
Ook met The Dissent Of Man zal de band zowel de oude generatie aan punkrockers bevredigen als een nieuwe generatie aanboren.
Abraham
Want hoewel de leden (buiten de 33-jarige drummer) snel zullen leren waar Abraham de mosterd haalt, is er aan intensiteit en boosheid weinig ingeleverd.
Maar bovenal klinkt de band nog steeds integer. Na dertig jaar zou je kunnen verwachten dat het geheel op een trucje is gaan lijken.
Boodschap
Dat is echter in het geheel niet het geval, nergens is Bad Religion een parodie op zichzelf geworden. Sterker nog, met deze vijftiende plaat laat het gezelschap horen nog steeds vooraan in de linie te spelen.
Een aantal nummers met een duidelijk sociaal maatschappelijke boodschap passeren de revue. Een oproep tot een nieuwe wereldfilosofie die de wereld eindelijk eens vrede kan brengen, want het christendom heeft duidelijk gefaald, in Won’t Somebody.
Een aanklacht tegen Afghanistan, armoede, het falende politieke beleid in Amerika en de onderwerping aan religie in Ad Hominem.
Opzwepend
Dat alles wel steeds in de prettig jasje van opzwepende punkrock. Scherpe gitaarriffs en sterke samenzang zoals we die al dertig jaar van Bad Religion kennen. De blauwdruk die deze band heeft uitgetekend voor de vele punkrockbandjes die in de afgelopen drie decennia zijn gekomen en gegaan.
De wijze waarop de Amerikaanse punkrockers hier omgaan met de eigen blauwdruk, geeft de indruk dat ze klaar zijn om nog een generatie door hun geïnspireerde bandjes achter zich te laten.
Fel, gedreven, kritisch en nog altijd in staat om de meest pakkende refreintjes neer te zetten, lijken deze punkopa’s nog lang niet van plan met de vut te gaan.
8 / 10