Ouwelullenpunk!
Bad Religion hebben we nog nooit op een slechte CD kunnen betrappen, hoewel 'New Maps Of Hell' toch echt al het veertiende album van deze oudgedienden is. Het is zelfs Bad Religions brutaalste en meest aggressieve album van de afgelopen tien jaar. Sterker nog: met 'New Maps Of Hell' geeft Bad Religion de lichtelijk ingedutte punkscene weer eens een broodnodige trap onder de reet; de energie spat er aan alle kanten af. Gitarist Brett Gurewitz, tevens eigenaar van Hellcat Records, Anti Records en de grootste onafhankelijke platenmaatschappij ter wereld, Epitaph, maakt tijd voor een gesprek over zijn band en zijn labels.
Hoe is het mogelijk dat, met alle respect, een stel ouwe lullen als jullie het hardste Bad Religion-album van de laatste tien haar uitbrengt?
"'The Empire Strikes First' uit 2004 was ook veel donkerder en zwaarder dan onze voorgaande albums. Die lijn hebben we doorgetrokken. De wereld is er de laatste jaren immers niet vrolijker op geworden. De vraag of mijn kinderen nog een toekomst hebben houdt me dagelijks bezig. Nu we allemaal een gezin hebben voelen we een andere verantwoordelijkheid dan toen we punkertjes waren van vijftien, zestien jaar oud. Daardoor is het ook makkelijker om je kwaad te maken dan vroeger. Toen we de muziek voor deze nieuwe CD aan het repeteren waren, kwam er dan ook enorm veel energie los. Ik wist al snel dat dit een apart album zou worden. Het is echter niet van tevoren bepaald dat dit een harde plaat moest worden; dat is gewoon zo gegroeid."
Het geeft jullie zeker wel veel voldoening om nog zo'n goede, keiharde plaat te maken terwijl je al zo lang bestaat? Jullie horen immers toch thuis in een rijtje met punklegendes als The Clash en Ramones.
"Dat is een geweldig compliment, hoewel we zeker niet denken het punkrockwiel te hebben uitgevonden. Ik herinner me de tijd nog goed dat ik uit mijn dak ging op de door jou genoemde namen, maar ook Bad Brains, Minor Threat, Circle Jerks, Adolescents en The Germs staan voor altijd in mijn hart gegrift. Ik luister daarnaast ook naar techno, country, hip-hop en alternatieve rock, maar punk heeft toch altijd een speciaal plekje in mijn hart. Ik houd echt alles bij, en zit nu bijvoorbeeld met smart te wachten op de nieuwe releases van Against Me!, Madball en Rancid. Ik ben echt bezeten door muziek. Toch voel ik me vaak onzeker nadat we een nieuw album hebben opgenomen. Ook ditmaal heb ik tot twee weken na de opnames niet naar de CD durven luisteren, omdat ik hem wel heel extreem vond. Inmiddels ben ik echter heel tevreden met het eindresultaat. Dat wij als oude mannen nog zo'n felle punkplaat kunnen maken!"
Heb je als eigenaar van drie platenlabels nog wel tijd om op pad te gaan met Bad Religion?
"Dat wordt inderdaad steeds moeilijker. Ik kan me eigenlijk niet veroorloven een dag te verliezen, dus daarom doe ik niet meer bij alle Bad Religion-concerten mee. Ik kies de krenten eruit, en laat de rest schieten. Gelukkig hebben we nog twee prima gitaristen: Brian Baker en Greg Hetson. Sowieso moeten we met Bad Religion altijd al flink puzzelen als het op toeren aankomt, want zanger Greg Graffin is geschiedenisleraar aan de universiteit, en kan daarom niet onbeperkt op pad gaan."
Je bent eigenaar van drie labels. Waarom meteen drie?
"Epitaph is mijn kindje, dat heb ik van de grond af opgebouwd. Ik ben daar inmiddels verantwoordelijk voor zo'n veertig werknemers, en neem het label dan ook zeer serieus. Ik wil dat het meer is dan zomaar een aardig punklabeltje, en daarom kies ik alleen voor bands die me echt kippenvel bezorgen. Dat hoeven niet per se punkbands te zijn, ook pure hardcore- of metalcorebands zijn welkom. Anti Records is meer een uit de hand gelopen hobby, omdat ik daar artiesten op uitbreng die ik persoonlijk zeer waardeer, maar die qua stijl niet op Epitaph passen. Eingelijk heb ik het label speciaal in het leven geroepen voor Tom Waits. Ik was al jaren een groot fan van hem, maar vond dat hij niet paste op Epitaph. Ik wilde hem echter wel tekenen, dus toen heb ik Anti Records opgericht. Hellcat Records heb ik samen met Tim Armstrong, de zanger van Rancid, opgericht. We zijn beiden voor de helft eigenaar. Hellcat staat garant voor old school-punk en ska. Vandaar dus drie labels.Ik heb op die manier altijd wel ergens plek voor kwaliteit."
Is er nog wel toekomst voor punk en hardcore?
"Absoluut. Zolang de bands maar met beide benen op de gron blijven staan. Elke band die meer dan tien complimenten krijgt op zijn MySpace-pagina denkt meteen God te zijn. Ze vragen absurde bedragen om de studio in te gaan, dat is soms echt lachwekkend. Een plaat brengt vanwege het vele downloaden nog maar de helft op ten opzichte van vroeger. Je mist dus al de helft van de inkomsten, terwijl de kosten hetzelfde zijn gebleven. Punk en hardcore zullen echter altijd blijven bestaan, omdat er altijd een publiek voor zal zijn. Het is eerlijke muziek en mensen weten dat te waarderen. Muziek met een boodschap moet ook altijd blijven bestaan, want ik wil mijn kinderen niet alleen met MTV-bands laten opgroeien."