Bad Religion
'True North' is het zestiende studioalbum van punkrockpioniers Bad Religion. Van een moetje was duidelijk geen sprake, want de Californische veteranen klinken nog altijd gretig en energiek. Gitarist Brett Gurewitz praat over de totstandkoming van het album, Skrillex en de definitie van punk.
Wat het idee achter de albumtitel?
"'True North' slaat op je morele kompas. Als je het goede wilt doen, zul je op je eigen intuïtie en rechtvaardigheidsgevoel moeten vertrouwen. Als je op reis verdwaalt, moet je altijd het noorden volgen en dan komt het allemaal goed."
Bad Religion bestaat alweer 34 jaar. Toch slaagt de band erin om telkens weer gretig te klinken. Hoe doen jullie dat?
"Amfetamine werkt. Haha, nee geintje. Al heb ik het vroeger wel eens gebruikt, maar dat is een ander verhaal [Gurewitz kampte in de jaren 90 met een drugsverslaving]. Afijn, als mijn bandmaten en ik in één kamer zitten, ontstaat er altijd muziek. We vullen elkaar aan en weten het beste bij elkaar naar boven te halen. Het doel is altijd om de meest geweldige plaat te maken die we op dat moment in ons hebben. Wat ook scheelt is dat we een goede drummer hebben in de vorm van Brooks Wackerman. Hij is een stuk jonger dan de rest van de band en zijn energieke en snelle spel zorgt ervoor dat we allemaal erg hard moeten werken om zijn tempo bij te kunnen benen, haha."
Hoe voorkom dat de gang naar de studio en het hele opnameproces geen sleur wordt?
"De sleutel tot succes is om verschillende dingen naast de band te doen. Dat houdt het fris. Je moet niet alleen voor je band leven, want dan wordt het saai en beland je in een sleur. Greg Graffin is naast frontman van Bad Religion bijvoorbeeld ook auteur en professor aan de Universiteit van Californië. Naast gitarist ben ik eigenaar van Epitaph Records. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat het belangrijk is om ook interesses naast de band te hebben. Verandering van spijs doet eten."
Op welk album van Bad Religion ben je het meest trots?
"Dat vind ik moeilijk. Het is alsof je aan een vader vraagt van welk kind hij het meest houdt. Als ik dan toch moet kiezen, noem ik drie albums die me het meest dierbaar zijn. Het gaat dan om 'Suffer', 'No Control' en 'The Process Of Belief'. Waarom ik die drie platen heb gekozen? Vanwege de liedjes. Ik denk dat onze beste nummers op die albums staan. De keuze voor die drie heeft niets met bepaalde herinneringen over de tijd in de studio te maken. Ik kan me daar namelijk niets meer van voor de geest halen, haha."
Wat is de belangrijkste les die je hebt geleerd van werken in de muziekindustrie?
"Accepteren en erkennen dat ik geen genie ben, haha. Iedereen die het gemaakt denkt te hebben, neemt zijn of haar succes voor lief. Niemand lijkt een ander nog krediet te geven. Veel muzikanten denken dat ze het eigenhandig gemaakt hebben, terwijl je zonder hulp niet ver komt. Ik denk dat succes echter weinig met de persoon in kwestie te maken heeft, maar met een samenloop van omstandigheden. De muziekindustrie draait voornamelijk om geluk. Al helpt een beetje talent ook mee. Neem je succes echter niet voor lief, want zo vanzelfsprekend is het niet."
Wat zou je voor de kost doen als je geen muzikant was geworden?
"Dan was ik waarschijnlijk bezig om het te worden. Het plan was van begin af aan om muzikant te worden. Ik heb nooit andere carrières geambieerd. Inmiddels ben ik ook actief als zakenman, want ik run Epitaph. Die job vind ik tof, omdat ik ook met muziek bezig ben maar dan op een andere manier. Ik houd van de creatieve kant van het zakendoen, om bands uit te zoeken en dergelijke."
Kies je bands die bij Epitaph onder contract staan zelf uit, of heb je een bepaald team dat zich met die selectie bezighoudt?
"Alle bands op Epitaph Records heb ik zelf uitgekozen. Het label zou veel groter zijn geworden als ik de selectie van muzikanten en bands zou uitbesteden. Ik wil graag zelf kiezen met wie ik wil samenwerken. Ik vind het juist tof om zelf op zoek te gaan naar nieuw talent. Vooral in deze tijd. De muziekindustrie ondergaat allerlei interessante ontwikkelingen. Veel labels klagen over de opkomst van technologie in de muziekindustrie, maar ik omarm die ontwikkeling juist. Ik houd van videogames en digitale opnametechnieken, want dat zijn methoden waarmee je nieuwe doelgroepen aan kunt spreken en bereiken. Dankzij allerlei innovatieve technieken is het voor veel beginnende bands gemakkelijker geworden om muziek op te nemen en te verspreiden. Ik luister continu naar muziek, lees blogs en praat met bands over de nieuwe trends in de scene. Zo ontdek ik steeds weer nieuwe artiesten. Soms krijg ik wel eens een mailtje met daarin een link met muziek. Eerlijk gezegd heb ik nog geen enkele band getekend op die manier. Het merendeel van de artiesten die bij mij onder contract staan, heb ik via via ontdekt."
Wat vind je het meest vervelende onderdeel van je werk als labelbaas?
"Het ergste aspect van mijn functie bij Epitaph is dat je er niet aan ontkomt om mensen te ontslaan. Dat is zo ontzettend moeilijk. Het doet me altijd pijn, maar soms ontkom je er niet aan."
Wat is volgens jou de definitie van punk?
"Ik denk dat er twee manieren zijn om het begrip 'punk' te omschrijven. De eerste zou een muzikale subcultuur zijn die is opgericht door de Ramones en de Sex Pistols. De tweede omschrijving is meer filosofisch van aard. Punk is ook een anarchistisch muziekgenre dat tegen het establissement is."
Bestaat echte punk anno 2013 nog wel en heeft de wereld daar überhaupt nog behoefte aan?
"De hele wereld wil authenticiteit. Er zijn nog wel een paar echte punkrockers actief, maar ik hoor daar niet meer bij, haha. Bad Religion maakt wel echte punkrock, maar de leden zijn geen punks meer. Ik ben bijvoorbeeld een zakenman geworden; de grootste vijand van een boze punk. Het kan verkeren, haha. Ik denk wel dat de muziekindustrie altijd artiesten kan gebruiken die de scene een flinke trap onder de kont geven. Of het nu om The Rolling Stones, The Stooges of Skrillex gaat, maakt niet uit. Soms moet er tegen hokjes geschopt worden om de boel op te schudden. Of de wereld punk nu nodig heeft of niet, er zullen altijd rebellerende bands opstaan."
Over Skrillex gesproken: hoe kijk je aan tegen zijn stormachtige opkomst?
"Ik ben fan van hem. Hij is punk op zijn manier. Hij schudt de muziekwereld op en trekt zijn eigen plan. Dat kan ik wel waarderen en ik vind zijn muziek ook best te pruimen. Ik ben geen hater in elk geval. Ik sta open voor nieuwe stromingen en genres. Veel mensen houden zich krampachtig vast aan een bepaald geluid en pikken het niet als artiesten of bands daaraan gaan sleutelen. Old school moet old school blijven, menen ze. Daar ben ik het niet mee eens. Ik weet dat veel oude punkrockfans veel nieuwe artiesten die ik teken niet tof vinden, maar er is meer dan punkrock. Ik vind het juist gaaf dat de jonge honden de scene willen opschudden."
Frank van de Ven